ازدواج زوج مومن با زوجه غیر مومن
مشهور امامیه،قائل به جواز این ازدواج هستند،بلکه از شیخ طوسی در خلاف و مبسوط و نیز حلی در سرائر،سلار در مراسم و ابن زهره در غنیه،حکایت اجمع شده است.از روایات،که در حد تواتر است و نیز اجتماعات مستضفیه بالا،دلالت بر جوازنکاح مومن با غیر مومنه استفاده می شود.(طباطبایی،پیشین،ج 6،ص 533-534)و دلیل برجواز،وجود اصل و اخبار است.در روایتی به مومنان اجازه داده شده که با اهم تشکیک و غیر مومنان ازدوجا کنند اما نهی شده از اینکه مردان آنها را به همسری زنان خود در آورند،زیرا به طور معمول،آمادگی زن درتاثیر پذیری از آداب و دین همسرش بیشتر است.(حر عاملی،تفصیل وسائ الشیعه)سید مرتضی عبارتی دارد که از آن استفاده می شود،ایمان زوجین،در صحت عقد معتبر نکاح است و فقدان آن ،خواه از ناحیه مرد اشد و یا از طرف زن ،موجب بطلان نکاح میگردد(سید مرتضی،رسائل الشریف المرتضی)
و همچنین در بحث ازدواج با کفار نیز قائل است ازدواج با کفار کتابی یا غیر کتبای مطلقا صحیح نیست،نه انقطاعا و نه دواما(مروارید،سلسله الینابیع الفقیه)